‘Ik keer terug in mezelf, en tref er een wereld aan!’ Zo kweelt Werther in de briefroman van Goethe – want zijn eigen gevoelswereld, die onderzoekt hij en die stroomt over van Lotte. Lotte, de perfecte lieve vriendin, Lotte, de zoete grote zus die als een moeder over haar kinderen hoedt, mooie Lotte, zachte Lotte, die zich over de zieken ontfermt als een soort engel en haar hart uitstort bij de hoofdpersoon. Lotte, waarvoor Werther zou sterven.
Maar wie is Lotte?
De twintigjarige Charlotte is de oudste van een schaar aan kinderen. Wanneer hun moeder sterft, komt de zorg over haar kleine broertjes en zusjes op Charlotte neer. Haar verloofde is door haar ouders uitgezocht en tussen deze opgelegde plichten liggen haar dromen gevangen.
Dan ontmoet ze Werther – een man, die naar haar luistert, die tijd met haar doorbrengt en haar ondersteunt bij het verzorgen van al die kinderen – een echte vriend. Misschien verwart ze die plotselinge steun, voor een verliefdheid. Wat een verschrikking, wanneer Werther zich van het leven berooft, en hoe verscheurend, wanneer hij Charlotte daarvan de schuld geeft. Opnieuw is ze gevangen.
Als vorm is er in xx, Lotte gekozen voor het klassieke Liederkreis: de populairste vorm van kamermuziek in Goethes tijd. Dat is niet willekeurig gekozen: de beroemdste liederencycli voor mannen; Winterreise, Die schöne Müllerin, des Knaben Wunderhorn; gaan over de woeste binnenwereld van mannen die de natuur in trekken en hun heldhaftige daden. De beroemdste liederencyclus voor vrouwen, Frauenliebe und Leben – geschreven door een man, uiteraard – gaat over de belevingswereld van een vrouw: Zij wordt verliefd, zij trouwt, zij krijgt een kind, haar man sterft en ze gaat in rouw. Daarbuiten: niets.
In xx, Lotte rekenen Elea en componist Christian Chamoun af met de eendimensionale, romantische muze, diens wereld enkel om de man draait en in wie geen mens zich herkent. Christian en Elea zijn momenteel bezig een CD op te nemen voor deze cyclus, en het optreden is beschikbaar als huiskamerconcert.
